“Zeg Daan, heb jij je deze week al wel gedoucht?” Vraagt Martin als hij me in de keuken voorbijloopt. Wat is er mis, schiet er door m’n hoofd. Stink ik, ziet m’n haar er ranzig uit? “Nee, dat wilde ik zo meteen na het ontbijt gaan doen, hoezo?” De tijd die het duurt voordat Martin antwoord geeft lijkt ineens 3 keer zo lang te duren. “Nou, omdat ik geen mailtje heb ontvangen.”

Oké, dit vraagt om uitleg want als ik het teruglees klinkt het een beetje eng! Sinds we in dit huis wonen, heeft Martin een flinke hoeveelheid met grote-mensen-speelgoed verzameld. Langzaam bereid het zich uit en steeds meer ruimtes van het huis worden gevuld met zijn lievelingen. En het wordt steeds slimmer: domotica.

Slim huis zonder verbouwing
Als je denkt dat het iets voor nieuwe huizen is dan heb je het mis! Ons minipaleisje dateert uit 1950 en heeft voor het laatst een ingrijpende verbouwing gehad rond het jaar dat de euro werd ingevoerd. Op dat moment was ‘domotica’ voor de gemiddelde Nederlandse burger nog niet bekend. Sinds wij in 2012 trotse eigenaren werden van de woning, hebben we al wel verschillende verbouwprojecten afgewerkt, maar geen ervan was gericht op het aanleggen van een Domotica systeem.

Het begon ooit met een stel slimme, draadloze tussenstekkers van Fibaro die zelf helemaal naar wens zijn in te stellen in wat ze doen. En sindsdien is Fibaro Martins tweede liefde.

Digitale liefde
De liefde begon al meteen in de slaapkamer. De eerste dimmer werd geïnstalleerd en deze zorgt ervoor dat we op de donkere winterochtenden gewekt worden alsof de zon opkomt. Martin programmeerde de dimmer zo dat het licht gedurende een half uur van 0 tot 50 procent wordt opgevoerd. Een wake-up light, maar dan via de gewone slaapkamer verlichting.

Na dit eerste verlichtingsprojectje volgden er nog velen. Super handig! De buitenlampen weten nu hoe laat de zon op komt en onder gaat en stemmen hier hun uit- en inschakelen op af. De lampen in de hal en buiten bij de achterdeur merken het op als ik thuis kom en springen enthousiast aan als het donker is en ik richting de deur loop. En als we ’s avonds naar bed gaan en alle verlichting in woonkamer en keuken met één simpele handbeweging “uitzwaaien”, alsof we magiërs zijn, kunnen we in het “oprotlicht” nog snel de laatste glazen in de vaatwasser zetten en onze weg vinden naar de haldeur.

Alles in de hand. 
Maar Fibaro heeft nog meer mogelijkheden en verleidde Martin om meer te proberen. Inmiddels klinkt er een geluid van een fietstoeter als de achterdeur opengaat (wat eigenlijk een suuuuper vertraagde versie is van de toeter uit de Dukes of Hazzard), lezen we op een tablet aan de muur in de keuken af wat de temperaturen zijn binnenshuis op verschillende plekken en buiten, kunnen we vanaf diezelfde tablet of onze smartphone de garagedeur bedienen, en nog heel wat meer. Steeds als Martin een nieuw “probleem” heeft gevonden, wordt de Fibaro trukendoos weer losgetrokken en komt er een slimme domotica oplossing uit. Zo ook voor het probleem met de beslagen spiegel.

“Geen mailtje ontvangen? Moet ik jou dan gaan mailen om te vragen of ik onder de douche mag tegenwoordig?” luidt mijn vraag op Martins vraag over wanneer ik voor het laatst heb gedoucht. “Nee, jij niet! Fibaro moet mij mailen als de spiegelverwarming aan gaat en uit gaat, dan weet ik dat het werkt en dat het ding niet voor niets aan staat. Zodra je de douche aanzet en de leiding warm wordt, meet de sensor die ik daaraan gekoppeld heb dat en schakelt die de spiegelverwarming in.” Goed verhaal, slim, denk ik… “En ik kan ook zien of je niet te vaak doucht.” zegt Martin erachteraan. Potverdom…otica! denk ik…