Ik kan niet kamperen. Dat weet ik heel goed en jij misschien ook al wel een beetje. Ik vermoed dat het komt doordat we het thuis allemaal zo fijn voor elkaar hebben. Een heerlijke boxpring om op te slapen, een eigen badkamer, ramen met gordijnen ervoor die warmte, regen, wind en zonlicht buiten houden en een keuken met alles erop en eraan. Een afwasmachine die je afwas doet, een koelkast groot genoeg voor een gezin van 5 en een fornuis die diezelfde familie kan bedienen. Waarom zou ik zo moeilijk doen tijdens het kamperen als ik het thuis zo goed heb?

Deze weken hebben we geen keuze. In de afgelopen 3 dagen zijn onze geweldige keuken, het toilet en de achteringang veranderd in een bouwput. De inbouwkast, de schouw, de wand tussen het toilet en het afwasmachinehok, de tegelvloer en de betonnen dekvloer, alles is weg en er is een grote holle lege ruimte achter gebleven. Stof en puin staan hier nu op het menu. De inhoud van de keukenkastjes (wat verzamel je toch veel!!) staat in kratjes in de kelder. De spullen die we dagelijks gebruiken verhuisden met ons naar de garage. En oh, wat zijn we gelukkig met die enorme schuur waar we nu kamperen.

Ruim op tijd maakten we vorige week al een fijne zitplek klaar. De tafel die normaal als zaagtafel wordt gebruikt is nu onze eettafel. Oude houten keukenstoelen die we voor onze vorige verbouwing/verhuizing op de kop tikten, komen weer prima van pas. En wanneer we daar even lekker neerploffen steken we het gaskacheltje aan wat uit de caravan van mijn schoonouders komt. En eigenlijk vinden we het prima zo! De eerste avond hebben we er uren lang gezeten. Van het avondeten, tot de koffie, van de koffie tot het bier en van bier tot bedtijd. Ondertussen,  bij gebrek aan een kladblok, ideeën en aantekeningen krabbelend op een patatzakje.

Een schattig blauw kastje wat in ons vorige huis ondergoed en sokken herbergde, doet nu dienst als keukenkastje. Koffie, thee, bestek, servies, keukengerei, ontbijt spullen, pasta, vuilniszakken, alle meest gebruikte spullen zitten erin! Erbovenop de oude waterkoker en het  oude koffiepad apparaat. De lampen knipperen als we ze aanzetten. Één voor één want anders ben ik bang dat de stoppen het begeven. Net als op de camping… Wanneer ik weer eens alle lades één voor één open trek op zoek naar de chocopasta vraag ik me wel af hoe het kon dat we ruimte gebrek hadden in de keuken. We redden ons nu toch ook?

Iets verderop ligt een blad te balanceren op een klein koelkastje en een schraagje met daarop een kunstig stapeltje aan elkaar geschroefde houten afval latjes. Een 3 pits gasstelletje (waar precies 2 pannen op passen) die mijn ouders gelukkig nog in de garage hadden staan, zetten we rondom klem tussen een paar schroeven. Naast het kookstel staan lekker vertrouwd, mijn fles olijfolie en de pot met lepels en spatels. Meteen daarnaast dan ook maar afdeling afwas, want meer ruimte is er even niet. Een knalblauwe, veel te kleine afwasteil en een droogrekje staan te wachten op de vuile vaat. Vooral niet te lang laten staan. Mijn stand “extra-vuile-of-aangekoekte-vaat” wordt gekenmerkt door gezucht.

Gelukkig is dit ook de grens van ons kampeer avontuur. Dat het zo goed gaat komt denk ik doordat ik dit misschien het minst erge van kamperen vind. Ik ben heel blij ik na een dag lang klussen genoeg tijd en en alles bij de hand heb om al het stof uit mijn stroeve haar te wassen zodat ik er weer met mijn vingers doorheen kan. Daarna ren ik snel door naar ons fijne bedje. Nog snel even mijn handen invetten voor mijn ogen dichtvallen en dan lekker slapen als voorbereiding op weer een dag klussen.

Photography by iPhone Danielle Oortgiesen