Het enorme gat in de muur van onze woonkamer is een gevolg van de verbouwing van onze keuken. De sloop van de betonnenplaat waarop de schouw rustte, vormde het grootste gevaar op schade. Deze plaat zat namelijk in de muur tussen de keuken en woonkamer gemetseld. Op de ochtend dat die gesloopt werd, ben ik maar even de deur uit gegaan. Toen ik terug kwam, was het gevaarte weg en was de muur nog heel! Een paar dagen later ontdekte ik een barst in de muur. Martin was bezig geweest met het uithakken van de nieuwe leidingen. Ach, kon gebeuren…

Een paar weken later, toen het ergste allemaal achter de rug was, pakte ik de stofzuiger en een emmer sop om het bouwstof van de plinten te vegen. Onder de barst stond een grote lijst tegen de muur geleund. Op de rand lagen de kruimels cement die uit de scheur in de muur waren gerammeld toen Martin zijn best deed om aan de andere kant de leidingen weg te stoppen. Ik pakte de lijst op en draaide hem weg. Toen ik me terug draaide, ontdekte ik een enorme uitpuilende bult op de muur. De oorzaak was een losse steen de door de lagen pleisterwerk en verf een uitweg naar de woonkamer had gevonden.

Al die tijd had de kerstboom in polaroidfoto’s dit voor mij verborgen weten te houden. Misschien maar goed ook, want zo’n verbouwing maakt je toch wat meer vatbaar voor kleine woedeuitbarstingen of chagrijnigheidsmarathons. In plaats daarvan kon ik er nu gelukkig alleen maar om lachen. Ik riep Martin er bij die het eerst niet geloofde omdat ik er zo giechelig over deed. Toen hij toch kwam kijken hadden we samen de grootste schik. Hij herinnerde zich dat hij van zijn vader nog dieper moest hakken op die plek omdat we anders de leidingen nooit in de muur zouden kunnen wegwerken. Uiteindelijk is er op die plek zeker 3 cm stucwerk op de muur gekomen om de hele boel weer recht te krijgen. En dat heeft meer dan anderhalve maand droogtijd nodig gehad…

Nadat ik de stukken steen en cement had opgeruimd, heb ik de lijst met denneboom maar weer op dezelfde plek teruggezet. En daar heeft hij tot gisteren gestaan, de hele zomer lang. Opeens had ik er genoeg van. Alles moest anders en vooral die lijst met die kerstboom moest eruit. Maar waar ging ik dan dat gat mee verbergen? De plek was niet zo handig, te laag voor een schilderij, te hoog voor een tafeltje… Dichtsmeren was ook geen optie, zie je altijd! En ik wilde er niet te veel tijd en materiaal aan besteden: ooit worden de muren in de woonkamer glad Die structuurverf is me echt een doorn in het oog en ik heb er al zo vaak mijn ellebogen en knokkels aan opengehaald! Nouja, zo’n gat in de muur is ook meteen maar een mooie extra reden om die klus meer prioriteit te geven.

Tot die tijd maakt het gat in de muur gewoon deel uit van ons interieur besloot ik. Het heeft een goed verhaal, we kunnen er om lachten en we hebben er leuke herinneringen aan. Erger kan het toch niet worden!? Ik draaide de eettafel, hing de lampen anders op, schoof de kast een stukje op en maakte plek voor een zithoekje. De prachtige kaart van Scandinavië die ik bij Viva la Vintage kocht (pssst, ze hebben deze week hun webshop geopend!!) zou het helemaal afmaken. Maar hij zou er ook voor kunnen zorgen dat Martin me afmaakt (figuurlijk dan hè). Het is niet zijn favoriet! Nouja, eerst maar eens zien wat hij van mijn actie vindt om de halve inrichting om te gooien . Daarna probeer ik het nog eens met die landkaart, wat zou hij hier mooi staan!

Door de lessen die ik leerde van mijn burn-out ben ik nu in staat om anders naar dit soort situaties te kijken. Waar ik me eerder druk om had gemaakt, daar lach ik nu om. “Wat is het ergste wat er kan gebeuren!?” heb ik mezelf heel vaak gevraagd om de hele boel wat te relativeren. In plaats van krampachtig tegen de situatie in te gaan en er koste wat kost iets anders van te maken, laat ik het nu maar gebeuren en zie ik wel welke andere dingen het brengt. Erger dan dit gat kan het niet worden!

photography and styling Danielle Oortgiesen