Afgelopen week logeerde ik twee nachtjes bij Mama Shelter in Parijs. Martin moest in de Franse hoofdstad iets voor zijn werk doen en ik had de kans om mee te gaan. Zo hoefde Martin het hele eind niet in zijn eentje te rijden en kon ik mijn “reisdrang” een beetje de kop in drukken.

Al een hele tijd geleden had ik een stuk over Mama Shelter in een woonblad gezien. Op dat moment heb ik gedacht: “Als ik ooit naar Parijs ga, dan wil ik daar slapen!”. Intussen was ik dat natuurlijk al lang weer vergeten want niet alleen in Parijs, maar op heel veel plekken in Europa, staat zo’n hotel wat ik ooit in een woonblad heb gezien en waarvan ik precies hetzelfde dacht. Toen ik het hotelletje tegen kwam op een boekingssite was het meteen raak. Ik herinnerde me de pagina’s die ik lang geleden had gezien en wist het meteen weer: “Hier moet ik slapen!”

Mama Shelter is een “echt Danielle hotel” zou Martin zeggen. Alles in dit hotel klopt: het interieur, het personeel, de grafische vormgeving, gewoon alles. Aan elk detail is aandacht besteed. En ook niet onbelangrijk: dit bijzondere hotel is ook nog eens betaalbaar. Wie Mama Shelter precies is, weet ik nog steeds niet. Ik denk dat het een kip, een moederkloek, is wie je onder haar vleugels neemt om je te verzorgen. Zo doet dit dier, wat overal plotseling opduikt, me denken. En laat ik kippen nou net hele leuke dieren vinden!

Het interieur vind ik gewoon geweldig: het is functioneel, strak, stoer, je raakt niet uitgekeken en het heeft humor. Ik zou nog dagen kunnen blijven om alle leuke weetjes in de liften te lezen, alle tekeningen en teksten op de plafonds te bewonderen en ook gewoon omdat alles zo praktisch is en ik me er thuis voel.

Als je goed kijkt naar de kamers zijn ze eigenlijk gewoon een beetje saai. Witte lakens, zwarte muren, betonnen muren en plafond, grijze gordijnen, witte badkamer… Dat klinkt niet echt aantrekkelijk. Er gebeurt ook al genoeg in het restaurant en bij de receptie. Op je kamer kun je daar even van “bijkomen”. Juist de details die maken het tof. De gekke maskers die aan de stoere looplampen hangen en samen als nachtlampjes dienen, de vloerbedekking die weer vol teksten staat (maar die je gelukkig even niet ziet als je in bed ligt, je blijft lezen en nieuwe grapjes ontdekken!) en de spiegels die aan weerskanten van de kamer hangen (als ik m’n arm zo doe zie je hem 7 keer, nu 8 keer en als ik hem dan hier houd zie je hem 9 keer…).

De kamer is ook gewoon super praktisch en daar scoor je bij mij echt punten mee. Wastafels met een kraan waar je je handen niet eens onder kunt wassen heb ik al in meerder hotels vervloekt. Evenals douches die eigenlijk meer de badmat van water voorzien dan mijn haardos. De kamer is niet groot, maar door zijn goede indeling, slim gebruik van ruimte en passende meubels is hij fijn in gebruik (ooit heb ik eens op een avond de hele indeling van mijn kamer omgegooid omdat het mij niet aanstond, belangrijk puntje voor mij dus).

Het restaurant, wat multifunctioneel is, is ook heerlijk ingericht. Hier plof je op een bank om even bij te komen van een dag in de hectische stad onder het genot van een kop goed koffie. Of je speelt hier een potje tafelvoetbal met tig vrienden aan de enorme speeltafel. Een avondje dansen kan ook als er weer eens een leuke band of DJ op het programma staat. Wie weet leer je wel nieuwe mensen kennen als je aanschuift aan één van de lange tafels tijdens het ontbijt. Misschien raak je wel even helemaal van de wereld als je door één van de mooie boeken bladert die hier overal rond liggen. Tsja, wat kun je hier eigenlijk niet? Je kijkt in ieder geval je ogen uit! Het plafond is als groot krijtbord gebruikt en voorzien van tekeningen en teksten. Één groot kunstwerk! Op beeldschermen die rondhangen komen foto’s langs van gasten die de maskers in de hotelkamers hebben ontdekt en hiermee op de foto gaan. En dan nog de gewone gebruiksvoorwerpen die op een bijzondere manier zijn gebruikt…. Mocht je naar Parijs gaan en hier niet slapen, breng dan op z’n minst een bezoekje aan dit restaurant. Boeken voor een etentje is wel noodzakelijk want het zit hier bijna elke avond vol.

Het personeel is uiterst behulpzaam en heeft alle aandacht voor je. En, ook niet heel vanzelfsprekend in Frankrijk, ze spreken goed Engels! Iedereen loopt er keurig bij in een hippe short van het hotel met (sommigen een hele rits) buttons. Onder deze bedrijfskleding heeft iedereen fijn zijn eigen stijl van kleding aan, maar wel allemaal netjes in het zwart zodat ze samen weer één geheel vormen. Dat het individu belangrijk is en het personeel niet gewoon een nummertje is, is hier wel duidelijk. Fijn! Iedereen heeft hier ook zichtbaar plezier in zijn of haar werk en als gast wordt ik daar heel blij van!

Ik kan nog zoveel meer vertellen, maar beelden zeggen meer. Ben je nog niet overtuigd door de snapshots die ik met mijn telefoon maakte, kijk dan even op de site van Mama Shelter Paris voor prachtige foto’s van dit heerlijke hotel.

Photography by iPhone Danielle Oortgiesen